Zomoco A de Coureur – Maassluis

Aanwezige renners: Maurice de Keijzer, Marco Andeweg, Jeroen Vlag.

Het Zomoco-circus was neergestreken in Maassluis, op het parcours van De Coureur. Voor Jeroen Vlag min of meer een thuiswedstrijd, aangezien de afstand naar de baan ( en dus ook van de baan náár de koud gezette pilsen ) met het pontje nog géén 3 kilometer is. Een fijne, brede baan en zeker vergeleken met het parcours van PRC Delta, makkelijk af te leggen. Vorig jaar als basislid heeft Jeroen hier zijn tweede Zomoco B gereden en kon toen als beginnend lid van SBU zich aardig redden in het peloton.

Parcours

De weersomstandigheden waren goed, misschien een beetje aan de warme en benauwde kant. Alleen voor team Cetrizine ( hooikoortspatiënten Maurice en Jeroen ) had het wel wat minder gemogen. Er was dan ook goede hoop op een grote opkomst van de basisleden van SBU. Die hadden hier kunnen strijden om de prijzen van ons clubklassement, beschikbaar gesteld door de hoofdsponsor Bikespoint.

Helaas stond Jeroen tot de bel van de pont, die vertrek naar Maassluis inluidde, nog moederziel alleen op de kade. Maurice stond niet lang daarvoor nog voor een open brug, maar kwam als een bezetene bunny-hoppend de klep over die al omhoog aan het gaan was. Marco Andeweg koos voor de route door de Benelux-tunnel als alternatieve hoogtestage. Ruim op tijd had het drietal de nummers opgespeld en kon er ingereden worden. Nummers 12, 13 en 14 waren voor de SBU’ers. Dit keer was ‘de 13’ voor Jeroen.
Na een welkomstwoord van de organisatie en een waarschuwing vooraf van de EHBO vanwege de warmte, ging het peloton van zo’n 45 man van start. Direct na de eerste ronde kreeg team Cetrizine wel spijt van de ongeschoren gezichten. Het stuk bij de start/finish lag namelijk bezaaid met pluizige pollen, wat opstoof als het peloton eroverheen raasde en daardoor dus in het gezicht bleef hangen. Gezondheid….

De pollen

Na een snelle start waar de rondes met zo’n 44 km/uur werden afgelegd, vormde er een kopgroep van een man of 12 bestaande uit wat amateurs en frisse sportklassers. Dit waren de mannen die in tegenstelling tot de SBU’ers blijkbaar geen last hadden van de warmte en pollen, of zoals Marco nog een koers van de dag ervoor in de benen hadden zitten. De kopgroep zette de gang vrolijk voort en Maurice probeerde de aansluiting nog te vinden. Met de vechtlust een voorbeeld voor velen en met de competitieve instelling is niks mis, maar hij had duidelijk nog last van de naweeën van een griepje en de pollen in de lucht was ook geen positieve bijdrage.
Wat óók niet hielp, was dat de rest van het peloton de adviezen van het EHBO-team wel erg letterlijk ten harte had genomen en niemand wilde eigenlijk fietsen, tot zichtbaar grote frustratie van Maurice.

Eindelijk een overname

Jeroen en Marco zagen de kleine generaal woest gebarend met zijn ellebogen en besloten naar voren op te schuiven om Maurice te helpen het tempo vooraan wat op te zwepen. Dit hielp enigszins en met een paar man van CTF, Restore Cycling en Ahoy werd er op kop eindelijk afgewisseld. Van een goede samenwerking kwam het echter niet, het tempo zakte vaak op het rechte stuk in de tegenwind behoorlijk in en de kopgroep verdween uit zicht.

Marco op kop

Zelfs Marco, die normaal gesproken een hoog tempo lang kan vasthouden, had het na drie kwartier harken toch wel zwaar. De ronde van Papendrecht ( de dag ervoor ) was een aanslag geweest op zijn hamstrings, maar hij hield tot in de finale stand vooraan het peloton.

kopwerk door SBU, CTF en Restore Cycling

Ondanks een slechte vorm was Maurice ook nog steeds vooraan zijn nieuwe schoenen aan het showen aan de fotografen langs de kant en dankzij @FotoKoos zijn deze ook vereeuwigd. Een hele verbetering ten opzichte van zijn oude, die door zijn kameraden al waren omgedoopt tot ‘Sidi Kartons’. Verwijzend naar de Carbon zolen van het moderne schoeisel.

Nieuwe schoenen

In de finale ging het dan toch weer hard. Zowat het hele peloton, dat een uur lang in slaapstand verkeerde, kwam de renners die het zware werk deden voorbij. Op jacht naar die ene punt, want van een top tien notering was al lang geen sprake. Maurice bleef tot de meet vechten voor de beloning voor zijn harde werken, maar kon niet voorkomen dat er in de sprint wat renners voor hem eindigden. Hij kwam als 18de over de streep. Zeker een knappe prestaties gezien de fysieke ongemakken.

Marco met protesterende hamstrings zag in dat hij de sprint niet kon winnen en besloot zich op te offeren door Jeroen een slinger naar voren te geven. Met een zeer geslaagde lead-out en zijn laatste krachtinspanning passeerde hij én dus ook Jeroen nog een handjevol renners en mede door de met spierbalsem ingesmeerde benen kon Jeroen nog een plekje stelen. Als 20ste sloot Jeroen de top 20 af, Marco volgde in enkele duizenden van een seconde op de 22ste plaats.

Spierbalsem doet wonderen

Voor Jeroen was het een prettige uitslag, de beste tot dusver dit seizoen. De voorgaande KNWU wedstrijden waren nogal kansloos, maar een Zomoco A uitrijden en in het peloton blijven geeft weer een beetje moed voor de volgende koers. Het helpt ook wel dat De Coureur een bekend parcours is en de Zomoco zowel A als B een prettige competitie is. Het tempo is hoog maar niet extreem, en de renners gaan wat gemoedelijker met elkaar om.
De beide veteranen, de één niet fit en de ander met koers in de benen, hebben hun visitekaartje ook weer af kunnen geven. Na de wedstrijd even snel een AA’tje erin om vervolgens naar de pont te sprinten en thuis de dag af te sluiten in de zon met spareribs uit de rookoven met heerlijk koude witbiertjes.

Spareribs in de rookoven

De Zomoco-kalender is leeg in het pinksterweekend, de eerst volgende koers voor deze mannen is de Ronde van Heijplaat, 15-06-2019. Zomoco hervat op 16-06-2019 in Middelharnis. Wederom een mooie regionale wedstrijd en we hopen weer op een grote opkomst van SBU voor zowel A als B.

Notulist: Jeroen Vlag.